Klasyczne

Wielu melomanów uważa, że filharmonia to swojego rodzaju świątynia muzyki, w której odkrywamy kulturę słuchania muzyki. Wizyta w tym wyjątkowym miejscu wymaga odpowiedniej oprawy i przygotowania. Rozbrzmiewająca tam muzyka klasyczna rozwija nasza wrażliwość, a także jest wstępem d zrozumienia innych gatunków.

Znaczenie

Filharmonia to nie tylko budynek z salami koncertowymi. To instytucja, która składa się z setek osób dbających o krzewienie muzyki wśród ludzi. Kadra kierownicza, pomocnicza, orkiestra i soliści, a czasem również własny chór - to cały sztab, bez którego istnienie filharmonii nie byłoby możliwe. Instytucja zazwyczaj zatrudnia kilku dyrygentów. Najważniejszy z nich jest zazwyczaj (choć nie zawsze) również dyrektorem artystycznym. Od niego zależy rozplanowanie koncertów na cały rok. Wśród pracowników możemy również znaleźć konserwatorów instrumentów, stroicieli, obsługę sceny, a także sprzątaczy, obsługę kas etc. Wszyscy muszą ze sobą współgrać, podobnie jak razem grają instrumenty podczas koncertów.

Jak wygląda koncert

W filharmonii obwiązują pewne zasady, których przestrzeganie świadczy o kulturze osobistej słuchacza. Właśnie dlatego nie można się spóźnić na koncert - przyjęło się, że należy przyjść co najmniej 15 minut przed rozpoczęciem. Dobre maniery nakazują skorzystanie z szatni przed wejściem na salę. Pierwszy gong przed koncertem zaprasza do zajmowania swoich miejsc. Drugi gong to ostateczny sygnał do zakończenia rozmów i wyciszenia sali. Po trzecim gongu sala zamyka się, światła przyciemniają, panuje cisza. Na scenę zaczynają schodzić się muzycy, a po zajęciu miejsc rozpoczyna się strojenie instrumentów. Instrumenty dęte odbierają od oboisty dźwięk A, a od nich z kolei pierwsze skrzypce. Po skończeniu strojenia zapada chwilowa cisza, którą przerywają pierwsze dźwięki koncertu. Warto pamiętać, że podczas wykonywania utworów nie można rozmawiać, szeleścić papierkami, kaszleć etc. Ogromnym faux pas jest zostawienie włączonego telefonu! Swoje miejsce można opuścić tylko w zupełnej ostateczności. Wychodząc z rzędu zawsze ustawiamy się przodem do siedzących.
Koncerty zazwyczaj podzielone są na dwie części. Podczas pierwszej przerwy można skorzystać z toalety, pójść do kawiarenki, czy porozmawiać o koncercie. Koniec przerwy zwiastuje gong - potem następuje drugi, trzeci i strojenie, podobnie jak miało to miejsce na początku. Druga część jest zazwyczaj lepsza od pierwszej i jest to celowy zabieg. Po zakończeniu koncertu słuchacze mogą głosko klaskać, a nawet gwizdać. Jednak nikt nie nakazuje tego robić - jeżeli koncert nie był zadowalający, goście mogą siedzieć w ciszy. Miejsca ostatecznie opuszczamy dopiero wtedy, gdy e sceny zejdzie orkiestra. Jest to ważne, ponieważ niekiedy muzycy bisują - światła gasną ponownie, a salę wypełnia kolejny utwór.

Instrumenty

W filharmonii spotkamy się z orkiestrą symfoniczną - jej korzenie sięgają XVII wieku. Konfiguracja i liczebność orkiestry podlega ciągłej ewolucji, jednak można ją podzielić na trzy główne segmenty: instrumenty smyczkowe, dęte oraz perkusyjne. Na przestrzeni wieków orkiestra ulegała rozbudowie polegającej na dołączaniu kolejnych instrumentów. Współcześnie istnieje trend ograniczający ilość muzyków w orkiestrze.

Skład

Orkiestry dzielą się na małe i wielkie. W zależności od tego w ich składzie mogą znaleźć się inne instrumenty. Najczęściej spotykane to:
-oboje, klarnety, fagoty, flety, klarnety basowe (instrumenty drewniane),
-rogi, trąbki, puzony, tuba (instrumenty blaszane),
-skrzypce, altówki, wiolonczele, kontrabas (instrumenty smyczkowe),
-kotły, dzwonki, dzwony, trójkąty, talerze, gongi bębny (instrumenty perkusyjne),
-fortepian, celesta, ksylofon, harfy, organy (instrumenty solowe oraz dodatkowe).

Światowa klasa

Najsłynniejszą orkiestrą symfoniczną jest New York Philharmonic, która powstała w XIX wieku. To również najstarsza tego typu instytucja na świecie. Jej pierwszy koncert odbył się 7 grudnia 1842 roku, zgromadził 600-osobową publiczność, a rozpoczął się V symfonią Beethovena. Orkiestra stanowi kosmopolityczny organizm - niemal połowa muzyków ma azjatyckie korzenie. Możemy również pochwalić się polskim akcentem - od kilkudziesięciu lat skrzypaczką jest Polka, Hanna Lachert.

Najsłynniejszy budynek

Architektura filharmonii stawia przed projektantami spore wyzwania. Bryły budynków stanowią przecież swoistą wizytówkę miasta. Współcześnie konstruowane obiekty muszą być funkcjonalne, ale przede wszystkim spełniać szerokie wymagania akustyczne. To sprawia, że każdy budynek jest wyjątkowy, a ich realizacja jest wspólnym dziełem architektów, akustyków i konstruktorów.
Jeden z największych budynków filharmonii na świecie znajduje się (a dokładniej jest budowany) w Szczecinie i został zaprojektowany przez Barozzi Veigę z Hiszpanii. Obiekt składa się z dwóch sal koncertowych, z czego większa jest w stanie pomieścić niemal tysiąc gości, a druga zaledwie 192 osoby. Dużą sławą cieszy się Filharmonia Berlińska, która została wybudowana w latach 1960-1963. Tutaj odbywają się jedne z najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych.

Zachęcamy do sprawdzenia oferty!